*** [piękna]

piękna 

bo kocha tak pięknie

tka delikatnie nitki purpurowe

zamyka w swej urodzie 

cuda zakazane 

w omylności tak skromna

piękna 

bo rani tak pięknie

Zamiast snu

Mógłby się świat już skończyć,

nie narzekałabym 

a ty każesz mi głęboko 

Oddychać

Nic tu nie słychać

nijak się mam 

tylko każę sobie głęboko

Oddychać

Chyba nie rozumiem

nie powtarzaj

w końcu mogę 

Oddychać

***

Przebija mi słońce okno z lewej strony

miałeś przyjść na 16-ą piętnaście

dopijam od kwadransa mleko z kawą

liczę kolejne promienie

(tym razem z prawej)

nie mam kartki

to jest na serwetce

mam nadzieję, że dasz radę ją odczytać

bo trochę narozlewałam

(tym razem wszędzie)

dym zapachu

dymek dźwięku z torby

„może kiedyś ”

trochę mi słono na policzku

(tym razem z lewej)

nie dam tej serwetki

trochę mi ws.....

.........

już ostatni promień

(tym razem)

Oikos

I nie mam nic

o czym mogłabym mówić

i medialnych relacji

tylko ta głupia radość

I nie mam nic

czym mogłabym zadowolić

Kliszowych sensacji

tylko codzienna banalność

I nie mam nic

czym mogłabym się odpłacić

za radość, rutynę:

jedno pokorne Amen.

Ap 18

Tryumfują Archanioły

Czerń okala harfę złotą

spływa z niebios lawa smoły

kole w oczy szadź miernotom

Milkną drzwi krwią namaszczone

ucichł szept z pół i łąk ciemnych

zorza wstały odmienione 

jak wyrwane pętom ziemnym

Tłum u stóp się ściska martwy

zwłoki pragną wybawienia

zabijają za świat tamten

kiedy... Tam nic się nie zmienia

---

Cóż mi było po pisaniu wierszy

nie czytanych przez nikogo poza Tobą

kurzą się na drugiej półce

z lewej strony, nad mym biurkiem

Cóż mi było po pisaniu wierszy

skoro Ty nie byłeś moją muzą

tamta odebrała sobie życie

tak mi mówią jego okna

Cóż mi było po pisaniu wierszy

skoroś Ty miał Swoje teksty do zachwytu

a moje niczym lalka

piękne z zewnątrz ---

nie ja w środku