Na drzewie

Przerwa trwa nadal, wiersze się napisały, a list konkursowy czeka grzecznie w kopercie na wysłanie. W międzyczasie w moje ręce wpadł jeden stary wiersz. Jak to jest z tą smutną poezją? Autor pisze czasem o czymś, o czym nie wie. Może ten był jednym z takich tekstów. Ale ważne, że jest. Coś w końcu kazało mu powstać.

Mam domek drewniany

niby szczelnie zamknięty a jednak otwierany

kolory użyłam te co zawsze

na ścianach granaty podłogi to zamsze

obrazy ukradłam z nagrobków rodzinnych

subiektywnie piękne, nie powiesiłabym innych

słyszałam dyszenie za ścianą w nocy

było smutne samotne szukało pomocy

niby ładny ten domek Mikołaj niby też istnieje

nikt z lokatorów nie wie co naprawdę w domku się dzieje

więc po cichu pragnę mieć domek na drzewie

może zawisnę obok niego

może wrócę do Ciebie